Powłoki i ich oznaczenia

Wyroby metalowe i z tworzyw sztucznych mogą być pokrywane powłokami: dekoracyjnymi, dekoracyjno-ochronnymi i ochronno-dekoracyjnymi.

Oznaczenie powłoki składa się z dwóch członów oddzielonych znakiem /. Po lewej stronie podany jest symbol podłoża:

• Fe – żelazo lub stopy żelaza,
• Cu – miedź lub stopy miedzi,
• Zn – cynk lub stopy cynku,
• Al – aluminium lub stopy aluminium,
• PL – tworzywa sztuczne.

Po prawej stronie zapisany jest rodzaj powłoki:

• CH – powłoka chemiczna,
• An – anodowa powłoka tlenkowa, wytwarzana metodą elektrochemiczną,
• c – powłoka chromianowa, wytwarza na metodą chemiczną lub elektrochemiczną,
• Ox – powłoka tlenkowa na metalach wytworzona metodą chemiczną (bez prądową),
• Ni cz – powłoka niklowa czarna,
• m – powłoka matowa,
• b – powłoka błyszcząca otrzymywana wprost z kąpieli,
• p – powłoka matowa lub błyszcząca wymagająca dla uzyskania pełnego połysku polerowania mechanicznego,
• br – powłoka barwiona,
• u – powłoka uszczelniana.

Jeżeli brak jest wyróżnika oznacza to, że nałożona jest powłoka metalowa elektrolityczna.

Liczba zapisana na końcu oznaczenia określa minimalną grubość powłoki.

Jak czytać oznaczenia? Poniżej znajduje się kilka przykładów:

• Fe/Ox – stal (Fe) z powłoką tlenkową (Ox),
• Fe/Cu3 br – stal (Fe) z powłoką miedzianą (Cu), barwioną (br) o grubości 3 µm,
• Fe/Ni3 Nicz – stal (Fe) z powłoką niklową (Ni) o grubości 3 µm oraz z powłoką niklową czarną,
• PL/Cu 10 Ni5 Cr 0.5 – tworzywo sztuczne typu ABS z powłoką miedzianą (Cu) o grubości 10 µm, niklową o grubości 10 µm oraz chromową 0,5 µ